Vermentino to winorośl o niepewnym pochodzeniu, ale po licznych badaniach okazała się to Malvasia Grossa ze wschodnich Pirenejów, która rozprzestrzeniła się pod koniec XIX we Francji. Stąd wylądowała na wybrzeżach Maremmy, gdzie zaaklimatyzował się, nabywając cech odmianowych, które sprawiają, że na tych obszarach jest to dobrze rozpoznawalna winorośl. Zaś Vermentino Doga delle Clavule to świeże, intensywne wino o kwiatowych aromatami, delikatne i pikantne zarazem.
Winorośl do tego prostego, ale i niezwykłego wina porasta wzgórza w Rosciano w okolicach Pescary, na wysokości 270 m n.p.m. Tutaj od ponad sto lat rodzina Marramiero poświęciła się uprawie autochtonicznych winorośli, tworząc to organiczne i pyszne Trebbiano.
Wino pochodzi z kilku winnic wyselekcjonowanych z najlepszych terroir południowej Doliny Rodanu, rozciągających się od Montélimar do Nîmes. Winorośl (Grenache i Syrah) sadzi się na równinach ilasto-wapiennych. Wydajność na poziomie około 40 hl/ha. Typowy reprezentant lekkiego stylu Lavau.
Zin, jak mówi się o tym szczepie, to kalifornijski klasyk. Rozbuchany, pikantny i nieprzyzwoicie smaczny, pełny leśnych owoców (jeżyna, malina), z nutą rodzynek i akcentem wanilii. Złożony i długi.
Grona Vigiriego, parcela Paraje Cerro Garin czyli winnice położone między 1280 a 1340 m n.p.m. Niezrównane wino: pikantne, pełne charakteru, pełne, świeże, z dużą ilością owoców, migdałów i niewielką goryczką charakterystyczną dla tego szczepu.
Niezwykle oryginalne włoskie wino wytwarzane w środkowych Włoszech ze lokalnego szczepu Lacrima w okolicach miasteczka Morro d’Alba. Uwodzi silnie kwiatowym aromatem z wybijającą się nutą płatków róż. Subtelne, pociągające, pozwalające się zapamiętać na dłużej.
Grotte sul Mare czyli Trebbiano, Passerina i Pecorino, proste, nieskomplikowane wino o niewielkiej kwasowości i intensywności, choć swobodnie wytrzyma nawet 4 lata w butelce.
Pampaneo Eco, młodsza siostra Pampaneo Natural. Pikantne, owocowe, mineralne i kwasowe, ale o wiele mniej intensywne w porównaniu do swojej naturalnej siostry. W tej cenie ht!
Grotte sul Mare w wersji czerwonej, czyli Montepulciano i Sangiovese ze słynnej apelacji Rosso Piceno z jednego z najpiękniejszych regionów winiarskich Włoch. Mnóstwo przyjemności!
Chluba winiarstwa sycylijskiego, Nero d'Avola z serii La Selezione, rosnące w pobliżu starej Gibelliny na Terra Nera, czarnej ziemi, tak mocnej jak charakter tego wina!
Villa Angela to chardonnay łączące w sobie z jednej strony nuty typowe dla odmiany, z drugiej wyraźne cechy nadmorskiego siedliska, przede wszystkim mineralność. Jest kwiatowo-owocowe, pełne, bogate i krągłe w ustach.
Idąc w górę rzeki Rodan, która była jednym z głównych ogniw cywilizacyjnych w regionie, Grecy przybywający z Marsylii przywieźli winorośl Syrah w okolice Roquemaure. W tym soczystym i prostym Côtes du Rhône mamy jeszcze Grenache i Mourvedre oraz niezwykłą pijalność i kulinarny wytrych.
Dolina rzeki Tag zachwyca bioróżnorodnością i winami. Kupaż Alvarinho i Viogner (fifty-fifty), czarujący i arcy-piękny, pełen egzotyki i nut kwiatowych. Zniewalające wino!
Klasyczna wersja Prosecco z Pra’Longo w Monastier di Treviso, która łączy aromatyczność z ekscytującym posmakiem drobnych bąbelków (frizzante). Bliskość Adriatyku przynosi wpływy morskie, zaś Dolomitów mineralność.
Świeża i olśniewająca Garnatxa, który może stać się ulubieńcem każdej imprezy i pikniku. Uprawa organiczna, spontaniczna fermentacja. Czego chcieć więcej?
Niepohamowane i soczyste Refosco, skore do szaleństwa, choć dzięki spontanicznej fermentacji i braku dodatków typu SO2, eleganckie i głębokie. Pierwszorzędny parter przy stole, równnież świątecznym.
Dolina Leyda dzięki wpływowi zimnego Prądu Humboldta, charakteryzuje się chłodną pogodą, z umiarkowanymi opadami deszczu, co stwarza szczególnie dobre warunki dla winorośli. Wyjątkowo dobrze udaje się tutaj Sauvignon Blanc stanowiący 45 % upraw. W tym konkretnym przypadku bardzo umiejętnie wykorzystano terroir.
Młode i energiczne Tempranillo zbierane z około 30-letnich tarasowych winnic w La Horra i Roa, położonych około 800 metrów n.p.m. nad rzeką Douro. Swój niezwykły charakter wino to zawdzięcza kontynentalnemu klimatowi tego obszaru, gdzie latem temperatura może sięgać ponad 40 stopni, a zimą spadać do -15 °C. Niezwykły region, wdzięczne wino.
Piękne Godello ze starych krzewów, zasadzonych na gliniastych glebach z otoczakami na powierzchni, na wysokości 600 metrów m n.p.m. Urokliwe, niemal podniecające wino o strzelistej mineralności i nektartynkowo-jabłkowej owocowości. Cudo!
Mencía PACO zrodzona z ponad dwudziestoletnich krzewów w Valdeorras na brzegach Sil. Pełna wigoru, owoców i kwiatów. Koniecznie schłodzić przed podaniem.
Vermentino to gwiazda w bieli wybrzeża Toskanii, doskonale oddająca atmosferę popołudnia na wzgórzach Maremma z widokiem na Morze Tyrreńskie. W Aia Vecchia miesza się ją z niewielką ilością Viognier, aby dodać intrygującej nuty owoców tropikalnych.
Tempranillo z winnic uprawianych biodynamicznie z maksymalnym poszanowaniem środowiska, bez dodatku produktów chemicznych. Żywe i trwałe. A do tego obrazoburczo smaczne!
Kalabryjskie Magliocco w wersji różowej, choć kolor jest tak niezwykły, że można je traktować jako lekką czerwień, z 15 i 60-letnich nasadzeń na wysokości 400-600 metrów n.p.m. Soczystość i ten niezwykły, po prostu śliczny kolor zachwycą każdego. My jesteśmy odurzeni.
Kalabryjskie Magliocco czyli szczep będący raczej częścią kupażów, tutaj w wersji solo i naturalnej, z 15-letnich nasadzeń na wysokości 400 metrów n.p.m. Napędzany owocem i taniną, wspaniały w kuchni. Minimalne siarkowanie, na niemal niezauważalnym poziomie.
Dlaczego Les Prunes (śliwki)? Ponieważ to wino chce być czystym i świeżym owocem, który można znaleźć na krzaku w letnie popołudnie, delikatną dziką śliwką, która jeszcze nie dojrzała, ale już pachnie tak dobrze, że dziś rano przyleciał ptak i zaczął ją dziobać. Tyle producent. My się dołączamy, bo tego niezwykłego wina, z niesłusznie zapomnianej odmiany Mandó, nie sposób nie pokochać całym sercem. Piękne wino!
We wczesnych latach gorączki złota James Bryant Hill przybył z Bostonu do Kaliforn, ale nie w poszukiwani żółtych bryłek, a raczej po to, aby uprawiać ziemię nad rzeką Salinas. Dzisiaj mija już 170 lat od tamtych wydarzeń, a Chardonnay (i inne grona), owiane morską bryzą znad zatoki, smakuje równie pięknie i soczyście.
This website uses cookies to ensure you get the best experience on our website
