Delikatne i łatwe różowe organiczne wino. Samo sie pije.

Grona Chenin Blanc do tego niezwykłego wina, są wybierane z łącznie 1,2 hektara różnych działek, średnio 35-letnich winorośli, rosnących na glebach łupkowych z piaskiem i gliną, o wydajności nie przekraczającej 20 hektolitrów z hektara (!). Nazwa La Lune została wybrana przez byłego pracownika Sansonnière, Stéphane'a Bernaudeau, ze względu na półksiężycowy kształt rzędów winorośli.

Telmo Rodriguez szaleje w Toro. Ale to tylko pozór, bo choć wina z tej apelacji, są zwykle przesadnie zbudowane, tutaj mamy swego rodzaju delikatność. Delikatność w Toro! 

Świeże i pikantne, różowe Syrah z piaskowo-granitowych wzgórz Roussillon, z urokliwą słonością i kulinarną goryczką. Zwariowane Ziółko, jak po swojemu tłumaczymy ujmującą nazwę wina.

Andi opisuje tego Silvanera jako „oldschoolowego”, a ten pokazuje, jak wspaniała jest ta autochtoniczna odmiana Frankonii. 45-letnie krzewy, głęboko zakorzenione w piaskowcu. Doskonały przykład spektrum smaku win z gleb kajperskich, chrupkich i pikantnych z niezliczoną ilością ziół. Bomba!

Salicornio czyli Soliród, zwany morskim szparagiem, to słona Malvasia z parku naturalnego w La Mata, z winnic położonych zaledwie 50 metrów od Morza Śródziemnego.

Szafirowe Serce czyli Pinot Menieur leżakowane w dolium, terakotowych amforach w Avenay-Val-d'Or. Szafirowe kamienie (jeden wewnątrz amfory, drugi na niej) zapewniają więź między minerałem, wszechświatem i winoroślą. Energetyczny, głęboki i żywy szampan, prawdziwe dzieło sztuki. Niewielka produkcja (niecałe 1000 butelek).

Urokliwe, spontaniczne Sangiovese dedykowane dziadkowi producenta, zwanego pieszczotliwie Beppino di Brigo. Harmonia, soczysty owoc i żywa kwasowość. Czego chcieć więcej przy stole?

Blaufränkisch (65%) i Syrah, rocznik 2019 czyli zdecydowanie najwspanialszy rok (wraz z 2017) dekady na Spitzerbergu. Imponujące i uwodzicielskie wino, pełne finezji i kuszącej kulinarnie kwasowości.

Założona przez Graziano Pra i jego dwóch braci Flavio i Sergio na początku lat 80. Mała Winnica w Monteforte d'Alpone przez lata zdobyła szacunek i uwagę zarówno krytyków, jak i entuzjastów win tego regionu. Tutaj przykład klasycznej Valpolicelli.

Mea Culpa, to również swoiste wyznanie: brak jakichkolwiek upiększeń, spontaniczna fermentacja, dojrzewanie w ceramicznych "jajach" oraz ...nieśmiałość, a przy tym atrakcyjność godna poczucia winy ;-)

Claret łączący białą i czerwoną odmianę Grenache, zebranych i sfermentowanych razem. Złożony, mineralny, słony.

Wino z tokajskiej winnicy Hetény zasadzonej w 2015 roku. Uderzająco rześkie i mineralne, kwiatowo-owocowe wino. Zjawiskowa rzecz!

Aromatyczna Malvasia of Candia, winorośl pochodzenia kreteńskiego, która była rdzennym emilianem od wielu stuleci. Macerowana przez dwa dni ze skórkami, ma prawie złocistożółty kolor, bardzo aromatyczny i charakterystyczny gorzki posmak.

Tamlyn Currin z portalu Jancis Robinson: "Wsadziłam go do lodówki na pół godziny, zanim spróbowałem po raz pierwszy, i gdy był jeszcze zimny, smakował street artem (czerwony, fioletowy, czarny rozpryskiwany na cegłach, chodnikach, dachach). „Krumping!” – napisałem, nie mogąc wymyślić ani innego słowa, aby opisać fenomenalną, nieskrępowaną, hipnotyzującą energię tego małego wina. Rozgrzewając się w kieliszku i butelce, smakował jak ragtime jazz, jak słodka melodia wiśni maraschino, grając głośniej i bardziej natarczywie, budując w ten sposób urokliwy finisz. Mogłabym, nabazgrałam w notesie, pić to każdego dnia mojego życia!"

Kolejna ekskluzywna, interpretacja Chenin Blanc od Thierry Germaina. Clos Romans to jedno z najwspanialszych win Loary. Niestety maleńka produkcja jest szybko przyciągana przez trzygwiazdkowe restauracje Michelin w całej Europie.