W Terlano uprawa winorośli sięga czasów przedrzymskich. Dzięki dobremu klimatowi i położeniu nad równiną zalewową, okolice Settequerce, San Maurizio i Gries idealnie nadawały się do osadnictwa. Znaleziska archeologiczne, w tym kadzie i naczynia z brązu z V do IV wieku pne, wskazują na wczesną uprawę winorośli.

Przede wszystkim nóż do przycinania Settequerce z późnej epoki żelaza jest uważany za wyraźny dowód uprawy winorośli w okresie prehistorycznym. Kształt małego noża, z ostro zakrzywionym końcem ostrza, jest oczywiście podyktowany jego zastosowaniem do przycinania winorośli, tym bardziej, że ten podstawowy kształt przetrwał przez tysiąclecia z niewielkimi zmianami aż do dzisiaj. Oprócz noża ogrodniczego dodatkowym potwierdzeniem tej teorii są znaleziska dużych ilości pestek winogron, które zostały przypisane do tego samego okresu, a uprawa winorośli w Terlano w późnej epoce żelaza może być traktowana jako fakt historyczny.

Czasami, aby zachować tradycję, potrzebna jest odnowa. To wymaga odwagi i chęci wspólnego działania. Na szczęście nie brakowało jednego i drugiego, gdy w 1893 roku powstała Spółdzielnia Winiarzy Terlano. To, co było wtedy śmiałym odejściem, do dziś się sprawdza. Przynajmniej dla miłośników wina, wina Terlano przyniosły międzynarodową sławę tej małej wiosce w Południowym Tyrolu.

Założenie Cantina Terlano w 1893 r. miało miejsce w czasie, gdy rolnictwo było podstawą regionalnej gospodarki. Jednak oprócz kilku innowacyjnych winiarzy, którzy szukali nowych pomysłów w regionie Rheingau i sprowadzili odmiany winorośli z Niemiec i Francji do Południowego Tyrolu, rolnictwo pod dominacją kilku wielkich właścicieli ziemskich było zacofane.

Właściciele ziemscy byli również dominującym czynnikiem w produkcji wina w regionie. Aby wyzwolić się spod tej dominacji, 24 winiarzy z Terlano postanowiło połączyć siły i założyć Cantina Terlano. Podczas gdy wina czerwone były bardziej popularne w Południowym Tyrolu pod koniec XIX wieku, ze stosunkiem czerwieni do bieli wynoszącym 80:20, Terlano było już dobrze znane jako region wina białego w 1893 roku. Z biegiem lat skupienie się na winach białych zostały skonsolidowane, a dziś stosunek białych do czerwonych w Cantina Terlano wynosi 70 procent białych do 30 procent czerwonych.

Każdego roku świat wina z podekscytowaniem czeka na powitanie nowego rzadkiego wina Terlano. Jaka odmiana będzie tym razem? Jeszcze ważniejsza jest zwykle kwestia liczby lat dojrzewania wina na osadzie. Odpowiedź dotyczy techniki starzenia zastosowanej w przypadku rarytasów Terlano, a mianowicie metody Stockera.

Wszystko zaczęło się, gdy były winiarz Terlan Sebastian Stocker postanowił pójść za francuskim modelem i pozwolić winom dłużej dojrzewać na osadzie. Dziś rzadkie wina rozpoczynają życie jako wybitne roczniki, które dojrzewają przez rok w drewnianych beczkach. Następnie przenoszone są do małych stalowych zbiorników (2500 litrów), gdzie leżakują od dziesięciu do trzydziestu lat – wystarczająco dużo czasu, aby rozwinęły swoją złożoną strukturę i bogactwo aromatów. Kiedy winiarz czuje, że wino osiągnęło doskonałą równowagę i harmonię, jest ono butelkowane. Po kolejnych czterech lub pięciu latach w butelce wino jest gotowe do pełnego wykorzystania. Obecnie szesnaście roczników produkowanych metodą Stockera – są to Pinot Bianco, Chardonnay, Sauvignon Blanc i Cuvee Terlano – przechowywanych jest w małych stalowych zbiornikach, z których najstarszy pochodzi z 1979 roku. Rocznie napełnianych jest tylko 3330 butelek!